ณ บาห์เรน

ต้องมีคนคิดประมาณว่า.. วันนี้มาแปลก.. แน่ๆ ฮ่าฮ่า

ปกติจะเขียนแต่เรื่่องญี่ปุ่น ญี่่ปุ่น แล้วก็ญี่ปุ่น 

แล้วนี่มาอารมณ์ไหนเนี่ย เหอเหอ

จริงๆ ก็ไม่มีอะไรมากนอกจากอยากบ่น

ไม่ได้บ่นเรื่่องงานนะ แต่บ่นเรื่องความกังวลส่วนตัวที่เกี่ยวกับเรื่องคนมากกว่า

เรื่องของเรื่องก็คือว่า

พี่ที่มาด้วยกันในทริปนี้ มีความเห็นหลายเรื่องไม่ค่อยตรงกันอย่างแรง

คือ ไม่รู้สิ ไม่ใช่ไม่ชอบพี่เค้านะ

แค่ความคิดบางอย่างมันไม่ตรงกันเท่านั้นเอง

มันไม่ได้มีเรื่องว่าใครถูกหรือผิด

อาจเป็นเพราะพี่เค้าค่อนข้างอารมณ์อนุรักษ์นิยมอ่ะ

ในขณะที่เรา ไม่เลย แม้แต่น้อย 

แล้วก็ อืมม เราอาจจะคิดไปเองก็ได้นะ

แต่บางครั้ง เราก็รู้สึกว่าการปฏิบัติตัวระหว่างกันและกัน

ไม่ใช่เฉพาะพี่เค้าหรอก เราเองก็ด้วยแหละ

บางทีมันเฟคๆ ยังไงไม่รู้

เราก็ไม่รู้ล่ะนะว่าพี่เค้าคิดยังไงกันแน่กับเรา

แต่พี่เค้าก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรว่าเกลียดเรา

เพียงแต่ อารมณ์เราก็กังวลเหมือนกัน

ไม่ชอบเราก็ไม่เป็นไรหรอก 

แต่ก็อย่ามีปัญหาอะไรเรื่องงานข้างหน้าตามมาแล้วกัน หึหึ

แต่ก็นะ

เรื่องมันจุกจิกเหมือนกัน 

คุยกันทีไรต้องห้ามเกี่ยวกับเรื่องความคิดความเห็น

ไม่งั้นล่ะก็ ไม่เคยจะคิดได้เหมือนกันซักครั้ง

สงสัย คราวหน้าพี่เค้าคงไม่คิดจะไปไหนกับเราแล้วแน่ๆ ฮ่าฮ่า

แต่ก็อย่าว่างั้นงี้เลย เลือกได้เราก็ไม่ค่อยอยากไปกับพี่เค้าเหมือนกัน

ความคิดต่างกันเกินไปอ่ะ หน้ามือกับหลังมือเลย

บางทีพอมีเรื่องแบบนี้

เราก็แอบคิดเหมือนกันนะว่า

หรือจะเออออห่อหมกร่วมกับเค้าไปดี

จะทำก็ทำได้แหละ เพียงแต่ไม่อยากอ่ะ

ทำไงก็ไม่อยาก ไม่รู้จะเรียกว่าตรงเกินไป หรือรั้นเกินไปดี

อาจจะเป็นรั้นเกินไปก็ได้มั้ง ฮ่าฮ่า

ตามนิสัยดั้งเดิมของเรานั่นแหละ

บางทีก็แย่เหมือนกันเนอะ ไอ้นิสัยแบบนี้เนี่ย 

เฮ้ออออ

เซ็งงงงงงง

ความสุขนิยมในละครญี่ปุ่น

ช่วงนี้พีคละครญี่ปุ่นอ่ะนะ เข้าใจกันนิด หึหึ

อันนี้เป็นความต่างอย่างนึงในละครเกาหลีและญี่ปุ่น
เป็นความเห็นส่วนตัวของเราอ่ะนะ
คือ เรารู้สึกว่า ละครญี่ปุ่นเนี่ย ขาย 'ความสุขนิยม' มากๆ
เหมือนขายเส้นทางแห่งความสุขอ่ะ
เพราะจากหลายๆ เรื่อง จะชอบเน้นความสุขมากๆ
ว่าไม่ว่าจะทำอะไร ก็ขอแค่ให้มีความสุข
ไม่ว่าจะมีความฝันอะไร ก็ขอให้พยายามให้มากที่สุด
เพื่อที่จะไปให้ถึงความฝันและมีความสุขกับมัน

ในขณะที่ละครเกาหลี มันขาย 'ความทุกข์นิยม' เปล่าหว่า ???
พวกละครดราม่าน้ำเน่าของเกาหลีอ่ะ
ที่ลงท้ายต้องมีพระเอกหรือนางเอกตาย อะไรแนวๆ นั้นอ่ะ
ยิ่งดูยิ่งทุกข์และหดหู่ (แต่นะ หลายคนก็ชอบแนวนี้ หึหึ แล้วแต่รสนิยมล่ะน้า~)
ร้องไห้ก็ร้องไห้ด้วยความเศร้าอย่างแท้จริง
ไม่ค่อยเหมือนญี่ปุ่นที่ร้องด้วยความตื้นตัน ซาบซึ้งตรึงใจและอบอุ่น
ร้องไห้เยอะก็จริง แต่มันเหมือนข้างในถูกเติมเต็ม
ละครญี่ปุ่นจะเป็นแนวนั้น

อย่างล่าสุด ดูเรื่อง Dream Again
ร้องไห้เยอะมากกกกกกกก แต่พระเจ้า มันอิ่มใจอ่ะ
ซาบซึ้งตื้นตันใจอย่างหาที่สุดมิได้ (กร๊ากกกก)
แถมดูแล้วยังย้อนนึกถึงความฝันของตัวเองอีกต่างหาก

คือ คร่าวๆสำหรับเรื่องนี้ก็คือ
มันเป็นเรื่องของนักเบสบอลคนหนึ่งที่แขนเจ็บ
เลยต้องออกจากทีม
หนึ่งปีต่อมา อาการที่แขนดีขึ้นเลยคิดจะคัดตัวอีกรอบ
พอมาบอกคู่หมั้นว่าจะคัดตัวและขอเลื่อนการแต่งงานเลยโดนโกรธ
และคืนนั้นเอง เขาก็ดันถูกฟ้าผ่าตายเสียนี่

ปรากฏว่า อีความตายครั้งนี้มันดันเป็นข้อผิดพลาด
จริงๆ เขายังไม่ควรตาย
แต่ร่างของเขาถูกฝังไปแล้วเรียบร้อย
เลยต้องหาร่างใหม่ที่ถึงกำหนดตายแล้วก็ยืมร่างเค้ามา
ปรากฏว่าอีร่างที่ได้มาเนี่ย ดันเป็นประธานบริษัทเงินทุน
ในขณะที่อีนักเบสบอลนี่ไม่ได้รู้เรื่องเงินทุนหุ้นเหิ้นเล้ยยยย
แต่เขาก็ต้องรับผิดชอบทั้งสองชีวิตนี้
แถมชีวิตของเจ้าของร่างก็ดันมีเรื่องวุ่นวายอย่างลูกนอกกฏหมายเข้าไปอีก

สุดท้าย ตัวละครก็พัฒนาด้านอารมณ์ไปเรื่อยๆ
จนในที่สุด เขาก็ตั้งใจที่จะรับผิดชอบความฝันของทั้งสองชีวิตให้เดินไปด้วยกัน

ซาบซึ้งประทับใจมากมาย
พระเอกโดนใจด้วยอ่า โซริมาจิ แม้จะอายุมากแล้วแต่ก็ยังหล่ออออออ เฮ้อออ
อิจฉา นานาโกะ คุณภริยาจริงจริ๊งงงง

(โซริมาจิกับนานาโกะแต่งงานกัน คาดว่าอาจพบรักจากเรื่อง GTO ที่ทั้งคู่เล่นด้วยกัน)

เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ทำให้เรารู้สึกอิ่มเอิบในใจสุดๆ
ควรหามาดูนะคะ ไม่ดูแล้วจะเสียใจ หึหึ

Mia Micheals in So U Think U Can Dance

มีใครดูบ้างมั๊ย รายการนี้

So you think you can dance

เดาว่าไม่มีใครดู 5555 รึเปล่า ???

แต่ไม่ดูก็ไม่เป็นไร เพราะจะเล่าให้ฟังว่า

ฮือออออ ประทับใจ Mia Micheals ม๊ากกกก มากกกกกก

คือ เธอเป็นนักออกแบบท่าเต้นแนว Contemporary อ่ะนะ
เมื่อก่อนก็ไม่เคยรู้หรอก ว่าแนวนี้น่ะมันเป็นยังไง จนมาดูรายการนี้นี่แหละ

ปรากฏว่า ตั้งแต่ดูมา สองสาม ซีซั่น แล้วเนี่ยนะ
มีอา ไม่เคยทำให้ผิดหวังจริงจริ๊งงงงงงงง
ท่าเต้นแต่ละเพลงไม่รู้คิดได้ไง เจ๋งค่อดๆๆๆๆๆๆ
และคนที่ได้เต้นเพลงที่ มีอา ออกแบบท่าเต้นให้เนี่ย
ก็ไม่เคยมีคู่ไหนเต้นออกมาแล้วโดนอีตา ไนเจล (Producer & Commentator) ว่าซักที

(คือ ปกติ อีตานี่มันปากร้ายน่ะ 55 แต่ตรงไปตรงมาดี ใครเต้นดีก็ชม ใครเต้นห่วยก็ติ แต่โดยมากเราจะความเห็นตรงกับไนเจลแฮะ ยิ่งหลังๆ ดูรายการนี้มากๆ เหมือนต่อมตื่นเต้นมันหายไป ถ้าไม่เต้น perfect จริงๆ ก็ไม่ตื่นเต้นเลยอ่ะ)

ยังไงก็ตาม เราไปขุด youtube มาให้ดูกัน
เต้นได้สุดยอดจริงๆ มีพลัง
ท่าเต้นก็โดนใจ ถ่ายทอดเรื่องราวได้ดีค่อดๆๆๆๆๆ

มีสองสามตัวมาให้ดูนะ

อันแรก ชื่อเพลง Hometown Glory
ก่อนเริ่มเพลงเค้าก็เล่าว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับบ้านเกิด (555)
ตามชื่อเพลงนั่นแหละ เหมือนกำลังคิดถึงบ้านเกิด แนวๆ นั้น
ท่าเต้นคิดได้เข้ากับเพลงมากกกกกกกกก ชอบมีอาอ่า >//<




มาเพลงต่อปายยยยย - Dreaming with a Broken Heart
เห็นชื่อเพลงแล้วคงไม่ต้องอธิบาย เพราะพล็อตตามชื่อเพลงเป๊ะ
คือ ฝัน และในความเป็นจริงไม่มีเธออยู่ เพราะมันอกหักไปแล้ว แนวนั้น หึหึ
โดนใจอีกรอบ




อันสุดท้าย Calling You
ก็ นะ ชื่อเพลงก็บอกทุกสิ่งอีกแล้ว 5555
ไม่อธิบายแระ ดูเอาเอง




ยังไงก็ตาม รายการนี้เป็นรายการแนะนำมั่กมากกกกกกก
ฉายทาง TrueVision ช่อง ซีรี่ส์ (มั้ง ไม่ชัวร์แฮะ)
ทุกวันเสาร์ เวลา 20.00 น. และรีรันอีกทีตอนห้าทุ่มวันเดียวกัน

Manga aka. Cartoon

หลังจากไม่ได้อัพบล็อคมาสัปดาห์นึง วันนี้กลับมาพร้อมความบ้าอีกหนึ่งรูปแบบ

โอ๊ยยยยยยยยย ชั้นบ้า Bleach!

สองวันที่ผ่านมาไปย้อนอ่านใหม่ตั้งแต่เล่มหนึ่งยันเล่มล่าสุด
มันส์ อย่าบอกใครเหอะ

ตอนนี้เรื่อง Bleach (จำชื่อภาษาไทยไม่ได้แฮะ แต่พระเอกชื่อ อิจิโกะง่ะ)
ในไทยออกถึงเล่ม 34 แล้ว
แต่เนื้อหาไม่งืดเลยอ่ะ ทั้งที่การ์ตูนส่วนใหญ่
พอเข้าเล่ม 30 ก็จะออกอากาศ อืด มั่ง เฉื่อย มั่ง
แต่เรื่องนี้ไม่แฮะ ยิ่งอ่านยิ่งมันส์ อยากรู้ตอนต่อไปมากมาย >//<

นับๆ ดูแล้ว ช่วงนี้บ้าอะไรเกี่ยวกับญี่ปุ่นเยอะเหมือนกัน
เมื่อก่อนก็บ้าแค่หนังสือการ์ตูนแหละ
อาหารญี่ปุ่นก็ชอบนะ แต่ไม่ค่อยบ้าเท่าไหร่
มาตอนนี้อาหารญี่ปุ่นเป็นอะไรที่ชอบค่อดๆ
กินยังไงก็ไม่เบื่อ แถมทำให้อยากไปญี่ปุ่นแบบทัวร์กินอีกต่างหาก

นอกจากการ์ตูนกับอาหารญี่ปุ่น
ก็คงรู้ๆ กันดีว่ามันลามมาถึง เพลง ละคร ละครเวที
ไอดอล แฟชั่น คาเมนไรเดอร์ ของเล่น (พวกของเล่นคาเมนไรเดอร์อ่ะ น่ารักค่อด)

สรุปแล้ว ตอนนี้ชั้นว่าชั้นบ้าญี่ปุ่นเต็มขั้นจริงๆ
ตอนช่วงบ้าเกาหลีก็มีแต่บ้าเพลง ละครอีกนิดหน่อย
อาหารอีกนิดหน่อย แต่กับญี่ปุ่นนี่ดูเหมือนจะถูกโรคกับชั้นมากเกิ๊นนน
ตอนนี้ก็เลยรู้สึกดีกับญี่ปุ่นมากๆ

โอ๊ยยย อยากอ่าน Bleach ตอนต่อไปจัง -__-